تاثیر فواصل متفاوت تمرین آسایی بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز

اهداف: ورزشکاران برای حضور بهتر در میادین به یادگیری کامل مهارت های زیاد و متنوع حرکتی نیازمندند. بنابراین انتخاب فواصل تمرین آسایی مناسب در بین مهارت های حرکتی بسیار حایز اهمیت است. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر فواصل تمرین آسایی متفاوت بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز بود. مواد و روش ها: در این پژوهش کاربردی از نوع نیمه تجربی، 45 نفر از ورزشکاران مرد معلول و جانباز جسمی- حرکتی شهر یزد در تابستان سال 1394 از بین ورزشکاران تیم های استان که برای مسابقات کشوری و المپیاد آماده می شدند، به صورت دردسترس انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی در سه گروه با فواصل تمرین آسایی 6، 24 و 72 ساعت قرار گرفتند. آزمون در دو مرحله اکتساب و یادداری و با استفاده از تکلیف زمان واکنش زنجیره ای متناوب و تکلیف مداخله گر تطبیق رنگ زنجیره ای صورت پذیرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی و دانکن استفاده شد. یافته ها: در مرحله یادگیری، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی گروه و بسته تمرینی معنی دار نبود (05/0p>)، اما اثر اصلی بسته تمرینی معنی دار بود (001/0=p). در مرحله یادداری، اثر اصلی بسته تمرینی (001/0=p)، گروه (048/0=p) و اثر تعاملی بین آنها (001/0=p) معنی دار بود. در گروه های با فواصل تمرین آسایی 24 و 72 ساعت فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات ایجاد شد، اما گروه تمرین آسایی 6ساعته متحمل تداخل پس گستر شد. نتیجه گیری: ایجاد فواصل تمرین آسایی 24 و 72ساعته بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ثبات در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز تاثیر دارد.